Wat fantastisch. Wat verschrikkelijk mooi. Er is bijna een jaar voorbij, met maar een heel klein ietsiepietsie minibeetje ellende. Maar vooral heel, heel veel mooie prachtige momenten. Voor bijna iedereen regen in 2014 de happy moments zich aaneen. Dit moet het meest gelukzalige jaar aller tijden zijn geweest. Tenminste, als ik de toon van het gemiddelde facebookbericht van 2014 bekijk. Hier zag ik het afgelopen jaar exceptioneel mooie foto's, romantische vakantiekiekjes, vrolijke, adembenemende filmpjes en briljant geschreven berichten voorbij flitsen. Och, och, och, wat waren we allemaal toch happy in 2014.
Niet dus! Facebook geeft je een noodzakelijk kijkje in het leven van je vrienden. Je facebookvrienden uiteraard, want van je echte vrienden hoor je te weten hoe hun leven er uit ziet. Lijkt mij tenminste. Om alle berichten van je facebookvrienden te onthouden is schier onmogelijk. Nieuwe banen, studies, kids, vakanties, feestjes, hobby's, parenclubs, sporten, noem het maar op. Niet te doen.
Alles staat gelukkig online. Het mooie is, dat facebook nu zelfs een overzicht van 2014 maakt. Gewoon een kort overzichtje, waarbij wordt aangegeven dat dít een fantastisch jaar was. Alsof je hele leven op facebook vastgelegd is of moet zijn. Waar men de arrogantie vandaan haalt om dmv een softwarefoefje, te bepalen wat de hoogtepunten van mijn jaar waren is mij overigens een raadsel. Buiten dat de foto's willekeurig gejat worden uit mijn albums, is facebook totaal geen realistische weergave van de werkelijkheid. Alsof Mark Zuckerberg dat niet weet. Natuurlijk, FB wordt gevuld met ongekend veel info, waardoor sommigen van jullie zelfs op mijn blog terecht zijn gekomen. Maar het is voornamelijk positieve, vrolijke, blije informatie. Dat iemand al 6 dagen aan de diarree is, gisteren zijn spaargeld heeft vergokt, zijn vriendin er met zijn BFF (best facebook friend) vandoor is gegaan, of dat de kleine wel verdomd veel op de melkboer lijkt, zien we over het algemeen niet terug op facebook. Het moet er namelijk vooral niet op lijken dat we nog gewoon mensen zijn die in een echte wereld leven, buiten de digitale snelweg om.
Facebook geeft niet weer hoe de realiteit eruit ziet. Het geeft slechts weer hoe wij zelf willen dat onze onlinevrienden ons zien. Gelukkig, blij, vrolijk, knap, sexy, gevoelig, vriendelijk, attent, gastvrij, afgetraind, stoer. Alle ups van het leven vinden we terug op facebook. Een oppervlakkiger medium bestaat er niet. Sommige dappere mensen delen ook de downs, maar dit is meer uitzondering dan regel. Die vertellen altijd hoe het met hen gaat, ongeacht dit positief of negatief is. Dat vind ik knap. Maar doe daar zelf ook niet aan mee.
Ik heb namelijk een dubbel gevoel bij het gebruik van facebook. Aan de ene kant is het heerlijk om van oud klasgenoten, kennissen en familie te lezen hoe de positieve dingen in hun leven eruit zien. Maar anderzijds ben ik ook een beetje bang voor FB. Dat mijn echte vrienden op een dag Sander Franken niet als Sander Franken zien maar als Frankentime@facebook.com. Dat we alleen maar mooie, vrolijke, prachtige dingen met elkaar delen via het internet, met een grote smile op ons gezicht. Kijk mij eens blij en happy zijn. Zonder te weten wat er nu daadwerkelijk in elkaars leven afspeelt. Zonder te praten met echte vrienden. Dat we de zware momenten, problemen, en gevoelens op geen enkele wijze meer met elkaar delen, omdat dit niet facebook- en dus noemenswaardig is. Voor mij is het een voornemen om te minderen met facebook en te investeren in the real world. Om met de mensen in het echte leven te blijven delen. Door middel van een ouderwets telefoongesprek of best of all, face-to-face....
Share if you like.....
