woensdag 29 oktober 2014

Liverpool Vs Real Madrid Vs ouderavond kinderdagverblijf

Ooh, wat had ik er naar uitgekeken vorige week. Na de gênante vertoning van de enige Nederlandse club in de Championsleague, stond vanavond Liverpool - Real Madrid op het programma. Wat een affiche, wat een vooruitzicht. Nog even een dag werken in Utrecht, dan treintje naar Zwolle in, rustig een hapje eten met vrouw en kind, kleine man naar bed toe en dan Nederland 1 (of NPO 1) aan zetten. De hele dag klinkt de hymne van het miljoenenbal door mijn hoofd. The Champioooooons...
Toch heb ik het gevoel dat er iets niet klopt. Dat unheimliche gevoel dat je je verheugt op iets leuks, iets lekkers of iets moois, maar je je er niet volledig aan over durft te geven omdat een klein stemmetje roept dat je iets vergeet. Iets dat roet in mijn eten gooit, in mijn avondje Christiano Ronaldo.

Ouderavond. Dat was het. Ouderavond op het kinderdagverblijf. Verdrietig. Langzaam voel ik mij verdrietig worden. Dat was het wat het stemmetje mij probeerde te zeggen. "Sander, niet te blij. Je hebt ouderavond op het kinderdagverblijf". Een avond lang over het potje, kleien, en hipste nieuwe kinderziektes babbelen. Voornamelijk met mama's. Mannen komen namelijk niet naar een ouderavond. Zeker echte mannen niet. Ze kunnen het beter mama-avond gaan noemen. Helemaal vanavond, als de mooiste club van Engeland het in eigen stadion opneemt tegen de grootste club ter wereld. Geen echte vent te bekennen deze ouderavond natuurlijk.

Uiteraard ga ik niet afzeggen, want ik heb in een zwak, ondoordacht moment ingestemd met mijn aanwezigheid. Zo'n moment dat je vriendin je iets vraagt en je denkt "prima, het zal allemaal wel en  het kan geen kwaad mijn gezicht daar eenmaal te laten zien". Mannen, het kan dus wel kwaad!

Toch was ik ook wel benieuwd hoeveel medelosers er in de zaal zouden zitten. Welnu, aanwezig waren 27 personen, onderverdeeld in:

1 kinderfysiotherapeute
6 begleidsters van het kinderdagverblijf
15 jonge mama's
1 babypop
en jawel, ik en 3 andere mannen. Nou ja, mannen... Hoe mannelijk ben je als je tijdens Liverpool - Real Madrid tussen 21 moeders zit te luisteren naar een verhaal dat de eenkennigheidsfase van kleine kinderen verklaart. Wanneer een bezorgde moeder zich hardop afvraagt hoelang deze fase van haar dochtertje duurt, grap ik dat dit waarschijnlijk tot haar 18e het geval zal zijn. Dat werd op zijn zachtst gezegd niet echt gewaardeerd, deze humor. Mannenhumor. Ik had beter achter de tv plaats kunnen nemen.

Een uur en nog 5 slechte, ongepaste mannengrappen later is de presentatie van de fysiotherapeute afgelopen. Applaus. Voor de aanwezige dames bleek het een informatieve avond te zijn geweest, omdat zij meer inzicht in de motorieke en geestelijke ontwikkeling van hun kind hebben gekregen. Ik als vader was vooral verbaasd over de dingen waar de moeders zich druk om maakten. Je kind eet, groeit en wordt groter. What's the problem?  Een mama vraagt: "Mijn zoontje gaat midden op straat op de grond liggen en wil dat ik hem optil. Hoe ga ik daarmee om?".  Sander: "nou, gewoon laten liggen en weglopen". Mijn adviezen werden niet echt gewaardeerd deze avond. Ouderavond moet mama-avond worden. Voor iedereen was het beter geweest als ik Liverpool van Real Madrid had zien verliezen. Ook dan was Jurre gewoon de grote man geworden die hij nu ook zal zijn. En papa had niet zo voor paal gestaan met zijn mannenhumor in vrouwengezelschap.

donderdag 16 oktober 2014

Jurreloos

Het is 6.10 uur, de wekker is nog niet gegaan en staat pas ingesteld op 6.50 uur. Wat een lekker moment is dit. Het vooruitzicht dat ik me nog 40 minuten kan doezelen stemt me zeer tevreden. Nog even slaapdronken genieten van de rust en stilte in huize Franken, terwijl het zonnetje langzaam Zwolle begint op te warmen. Nog even negeren ik straks naar de koude badkamer zal lopen, en het dagelijkse ritueel van douchen, eten, werken weer moet starten. Gelukzalig droom ik langzaam weer weg en draai mij met een vette glimlach weer om.


Totdat ik, compleet onverwachts, uit het niets, als donderslag bij heldere hemel, bruut uit mijn slaap wordt gerukt. Met een harde klap joekelt de zaklamp in mijn nek, klapt "Ik, Zlatan" op de grond, en loop ik blauw aan omdat er een geelrode clown, genaamd Bumba achterin mijn mond wordt geduwd.

Goedemorgen! Het is weer Jurretijd! Wakker en wel na 11 uurtjes slaap. "Jurre televisiekijken! Mag ik naar benejen?". Nog voordat ik maar iets heb kunnen zeggen landt er een knie in mijn oog en elleboog tussen mijn ribben. Iemand is niet meer moe, heeft dorst en vooral zin in de dag. En ik ben het niet. Vriendinlief draait zich gniffelend nog maar even om en doet alsof ze nog slaapt. Zodoende staat papa Sander om 6.15 uur met zijn voetjes op de koude vloer. De ellende.



Maar vandaag is het mij het allemaal waard. Want vanmiddag gaat onze kleine grote vriend lekker twee nachten logeren bij opa en oma Ellemejo. Misschien is hij daarom wel zo enthousiast. Net als zijn papa en mama trouwens. Want hoe leuk het ook is om Jurre om mij heen te hebben, papa zijn vergt een berg geduld, is confronterend en ook hard werken.

Of ik dat wel mag zeggen? Natuurlijk dat mag ik zeggen. Even geen geitenyoghurt met appels als ontbijt maken, geen kans op een enkelblessure dankzij lego op de grond. Even niet nadenken of ik vanavond de kroeg in kan ivm oppas, even geen kleine ledematen in papa's dierbaarste lichaamsdelen om 6 uur in de morgen. Geen tand door mijn lip en geen konijn op mijn achterhoofd. Het vooruitzicht is heerlijk en trekt me mijn bed uit. Vrijheid, blijheid. Papa en mama hebben opvoedverlof. En dat is best even een feestje. Opa en oma, heel veel sterkte, succes en uiteraard plezier! Wij gaan een paar dagen van de rust en stilte genieten. Zonder Jurre....


vrijdag 3 oktober 2014

Een halfvol glas

Yes, eindelijk! Twee maanden nadat ik ben gestart met mijn strijd tegen de kilo's heb ik het perfecte middel gevonden tegen overtollige kilo's!
Sonja Bakker, Dr. Frank, wijlen mr Atkins, De Voedselzandloper, De schijf van 5,  het Ananasdieet van Jurgen van Beek. Allemaal hele handige, maar pittige methoden om kilo's te verliezen. Vaak niet lang vol te houden, op het Ananasdieet na. Maar ook daar merk je dat je het na verloop van tijd zat bent dat je geen ananas mag eten. Op een dag ga je voor gaas en neem je er weer één. Net zoals je met de overige manieren van diëten moeite zult hebben om het vol te houden.

Wat voor mij de afgelopen week enorm goed heeft gewerkt, is geen dieet, maar een praktisch virus. Het influenza virus. Dit virus is heel gemeen, en veroorzaakt influenza.

Influenza:
plotseling optredende, sterk besmettelijke infectieziekte, veroorzaakt door het influenzavirus. De belangrijkste kenmerken: koude rillingen, buikpijn, braken, hoesten, hoofdpijn, slapeloosheid, koorts, spierpijn, lichtschuwheid en pijn achter de ogen. synoniem: griep


Juist. De griep dus. Vooral fijn en praktisch is het braken en de hierboven niet benoemde buikloop. Kilo's vliegen eruit. Daar waar ik op dinsdagmiddag niet zo blij was dat ik mijn treinreis van Utrecht naar Zwolle in Amersfoort moest onderbreken omdat de onavontuurlijke worteltjes via dezelfde weg weer naar buiten kwamen als dat ze naar binnen waren gegaan, beleef ik nu, enkele dagen later, het voordeel van dit buitengewoon onplezierige voorval.

Want ik ben lichter dan ik het afgelopen jaar ooit geweest ben. Ik heb een ingevallen bekkie, holle ogen, kan geen eten binnen houden, heb gelukkig ook geen trek. Ik heb geen kracht in mijn lichaam, kan niet sporten, ben moe, heb last van pijn achter mijn rechter oog, en voel me beroerd. Elke getikte letter maakt me misselijker en ik krijg mijn ogen niet scherp gesteld op het beeldscherm. Maarrrrr, ik ben wel lichter dan ik ooit geweest ben. Hoera en hulde. Leve de influenza.