Jurreloos

Het is 6.10 uur, de wekker is nog niet gegaan en staat pas ingesteld op 6.50 uur. Wat een lekker moment is dit. Het vooruitzicht dat ik me nog 40 minuten kan doezelen stemt me zeer tevreden. Nog even slaapdronken genieten van de rust en stilte in huize Franken, terwijl het zonnetje langzaam Zwolle begint op te warmen. Nog even negeren ik straks naar de koude badkamer zal lopen, en het dagelijkse ritueel van douchen, eten, werken weer moet starten. Gelukzalig droom ik langzaam weer weg en draai mij met een vette glimlach weer om.

Totdat ik, compleet onverwachts, uit het niets, als donderslag bij heldere hemel, bruut uit mijn slaap wordt gerukt. Met een harde klap joekelt de zaklamp in mijn nek, klapt "Ik, Zlatan" op de grond, en loop ik blauw aan omdat er een geelrode clown, genaamd Bumba achterin mijn mond wordt geduwd.

Goedemorgen! Het is weer Jurretijd! Wakker en wel na 11 uurtjes slaap. "Jurre televisiekijken! Mag ik naar benejen?". Nog voordat ik maar iets heb kunnen zeggen landt er een knie in mijn oog en elleboog tussen mijn ribben. Iemand is niet meer moe, heeft dorst en vooral zin in de dag. En ik ben het niet. Vriendinlief draait zich gniffelend nog maar even om en doet alsof ze nog slaapt. Zodoende staat papa Sander om 6.15 uur met zijn voetjes op de koude vloer. De ellende.

Maar vandaag is het mij het allemaal waard. Want vanmiddag gaat onze kleine grote vriend lekker twee nachten logeren bij opa en oma Ellemejo. Misschien is hij daarom wel zo enthousiast. Net als zijn papa en mama trouwens. Want hoe leuk het ook is om Jurre om mij heen te hebben, papa zijn vergt een berg geduld, is confronterend en ook hard werken.

Of ik dat wel mag zeggen? Natuurlijk dat mag ik zeggen. Even geen geitenyoghurt met appels als ontbijt maken, geen kans op een enkelblessure dankzij lego op de grond. Even niet nadenken of ik vanavond de kroeg in kan ivm oppas, even geen kleine ledematen in papa's dierbaarste lichaamsdelen om 6 uur in de morgen. Geen tand door mijn lip en geen konijn op mijn achterhoofd. Het vooruitzicht is heerlijk en trekt me mijn bed uit. Vrijheid, blijheid. Papa en mama hebben opvoedverlof. En dat is best even een feestje. Opa en oma, heel veel sterkte, succes en uiteraard plezier! Wij gaan een paar dagen van de rust en stilte genieten. Zonder Jurre....