Yes! Donderdagavond. De avond die in het teken van winnen staat! Mannen willen winnen. Dat zit in ons bloed. Vroeger, heel vroeger, toen mannen nog moesten jagen en de vrouw gewoon de hut schoon hield, was winnen al erg belangrijk. Een WK voetbal was er nog niet, een maatschappelijke carrière lag ook niet voor de hand, maar een heerlijk hertenbiefstukje of een smakelijke dinoburger kon je als man zijnde natuurlijk niet zo maar laten lopen. Bespieden, besluipen, afleiden, pssst roepen, en dan BAM! Speer er in! Tot op het bot! Zodat Bambi of de Tyrannosaurus nog voor hij met zijn ogen kon knipperen, aan het spit hing. Vrouw blij, kind blij, hele stam blij. Winnen dus. Herkenbaar. Op donderdagavond komt dit oeroude instinct weer in mij naar boven. Ik wil jagen. Rennen, tackelen en schieten.
Handdoekje, deo, korte broek, en sokjes gaan in de tas. En uiteraard, niet geheel onbelangrijk, een schone boxer, zodat ik niet na het douchen commando-style de kou in moet. Commando-style de kou in wordt nog wel eens onderschat, dat is voor niemand leuk en zo 1998 v. Chr..
Vanzelfsprekend gaan ook de Copaatjes de tas in en rest mij nog 1 hele moeilijke keuze. Trek ik vanavond het rood van Bayern Munchen aan, of wordt het toch het zwarte, afkledende shirt van Die Manschaft? Een moeilijke keuze, maar na lang wikken en wegen besluit ik: Ik ben vanavond Thomas Muller. Over winnaars gesproken.
De rit van Zwolle naar Ermelo duurt een kleine 40 minuten. Ik rijd mee met Jan Willem (natuurlijk niet zijn echte naam) en JW weet de 40 minuten in 35 minuten te volbrengen. Dat is de eerste winst van de avond. Lekker. Omdat er een afrit van de snelweg is verdwenen, zijn we aan de late kant. Snel de kleedkamer in, mijn Copaatjes en Bayern shirt aan, en op naar het trainingsveld op het prachtige Sportpark De Zanderij, thuishaven van EFC'58, het clubje waar ik vanaf mijn 6e heb leren voetballen.
Eenmaal omgekleed lopen Jan Willem en ik licht gespannen richting trainingsveld. Geconcentreerd. Dit is hét belangrijkste moment van de week. Vanavond is het winnen of staken, verliezen is geen optie. Wanneer we het trainingsveld benaderen, klinken mysterieuze stemmen in de verte, gedempt door de dichte avondmist.die uit het niets opkomt. De stemmen worden luider, er klinkt geschreeuw, paniek, gehuil. Langzaam doemen de silhouetten van 13 ferme sterke mannen op onder de stralen van de lichtmasten.
Gelach, gejuich en het "PSV is Cool" van Jurgen en René (uiteraard gefingeerde namen) doorbreken de mystiek van de avond. Het zijn de krijgers van EFC 4. Allen volledig geconcentreerd, en getergd tot op het bot om vanavond niet af te gaan als een gieter. Een veld vol testosteron van de op en top afgetrainde mannen. Als Bambi slim is, laat ze zich hier vanavond niet zien. Hier gaat een wedstrijd plaats vinden op het aller scherpst van de snede, dat voel je aan alles.
De jarige René verdeelt de partijen. Team Zonder Hesje bestaat uit René zelf, Jurgen, Tjeerd, Nick, Rolf, Robbert K., Gert en de super gemotiveerde Anura. Team Hesje bestaat uit mijzelf (Thomas M.), Jan Willem, Jos, Robbert v R., Theo, Peter en nieuweling Ronald, Roelof of Roland (niet de echte namen). Acht commando's tegen zeven krijgers. Allen bereid om tot het gaatje te gaan, de grenzen van het toelaatbare op te zoeken, én er overheen te gaan. Bloed, zweet en tranen, vliegende tackels, vuil ellenbogenwerk, harentrekken, ballenknijpen, ogensteken, het is allemaal toegestaan. Winnen of staken, het is winnen of staken!
 |
| Sander, Jos en Jan Willem 2013, toen zij hun haar nog hadden |
Na een heftige, 90 minuten durende strijd waarbij D-Day in het niet valt, valt het team met de sterkste, krachtigste, sluwste, slimste en knapste spelers elkaar na het maken van de winnende goal gelukzalig in de armen. De buit is binnen, het team zonder hesje is verslagen, nadat zij nog wel de warming up winnend afsloten. Maar daar heb je natuurlijk niets aan. Er staan op het moment dat het er om gaat, dat tekent echte mannen. Echte mannen verliezen niet, echte mannen winnen. Het is de wet van moeder natuur. Survival of the fittest. Wij zijn the fittest. Team Hesje verslaat Team Zonder Hesje. Met 1-0. Wat een prachtige avond, wat een kick, wat een adrenaline en wat een eer. Oude helden vallen, nieuwe helden zijn opgestaan. Douchen, elkaar en de overwinning nog eens inwrijven en grootse verhalen in de kantine volgen. Dit is de donderdagavond hoe de donderdagavond hoort te zijn. Bespieden, besluipen, afleiden, pssst roepen, en dan BAM! Speer er in! Tot op het bot! Afmaken die hap! Leve Team Hesje. Leve de winnaars!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten